Skóra to powłoka naszego ciała. Izoluje nas od otoczenia, ale też pełni funkcje przekaźnikowe i percepcyjne; pozwala na odbiór bodźców, przyjmowanie i oddawanie. Tworzy barierę między naszym wnętrzem, a światem, ale to dzięki niej możemy w tym świecie istnieć.

Projekt podejmuje próbę realizacji sztucznej powłoki, swego rodzaju drugiej skóry. Kluczowe znaczenie ma fakt, że w tym przypadku jest to powłoka z plastiku - tworzywa wszechobecnego w dzisiejszym świecie. Człowiek noszący druga skórę szuka nowego sposobu by wtopić się w przestrzeń współczesnego świata ze wszystkimi jego aspektami, jak harmonijnie w tym z nim i w nim współistnieć. Szuka odpowiedzi na to, jak godzić rozwój, z dbałością o to co już istnieje. Powłoka staje się warstwą ochronną ale też kapsułą ratunkową. Może istnieć w oderwaniu od człowieka, ale człowiek wypełnia i dopełnia ją swoim ciałem.

Realizowane formy tworzone są z bioplastiku, tworzywa sztucznego produkowanego z roślin, które łatwo się rozkłada.
W niektórych formach jest rozpuszczalne w wodzie i w wysokich temperaturach. Używane jest przemysłowo, ale łatwo można je wyprodukować w warunkach domowych. Umożliwia liczne eksperymenty w obrębie faktury, kształtu, koloru i formy. Można go również łączyć z innymi materiałami.

Projekt ma na celu podjęcie poszukiwań w obszarze nowych materiałów, dających wiele plastycznych możliwości; wytrzymałych i osiągalnych finansowo nawet w niewielkich produkcjach. Jednocześnie porusza zagadnienia idei ekologicznych i less waste, zarówno w kontekście życia codziennego jak i produkcji teatralnych.